معنی کوچه راه در لغت نامه دهخدا

راه باریک. (فرهنگ فارسی معین) :، یافت از دامگاه آن ددگان، کوچه راهی به کوی غمزدگان.، نظامی.، طی نمی گردد به شبگیر حیات جاودان، گرچه زلف او به ظاهر کوچه راهی بیش نیست.، صائب (از بهار عجم)

معنی کوچه راه در فرهنگ لغت هوشیار

راه باریک: یافت از دامگاه آن ددگان کوچه راهی بکوی غمزدگان. (هفت پیکر)

معنی کوچه راه - جستجوی لغت در جدول جو

کوچه راه

لغت نامه دهخدا

کوچه راه

فرهنگ لغت هوشیار

کوچه باغ

کوچه ای که به باغ راه داشته باشد یا از کنار باغی بگذرد

فرهنگ فارسی عمید

کوره راه

راه باریک و ناهموار، راه باریک و پر پیچ و خم در خارج شهر

فرهنگ فارسی عمید

کوره راه

(رَ / رِ)

راهی که ناراست و پرپیچ مثل راه مارپیچ باشد و روندۀ آن راه گم کند. (آنندراج). راه ناراست معوج و پیچ در پیچ. (ناظم الاطباء). راهی باریک و پرپیچ و خم و غیرمعروف. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
به نادانی گرفتم کوره راهی
ندانستم که می افتم به چاهی.
؟ (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

توشه راه

(شَ / شِ یِ)

زاد و مایحتاج مسافرت از خوراکی. (ناظم الاطباء). زاد سفر. ره توشه:
بجوئید و این توشۀ ره کنید
بکوشید تا رنج کوته کنید.
فردوسی.
ز شغل دگر دست کوتاه کرد
به عزم سفر توشۀ راه کرد.
نظامی.
منم روی از جهان در گوشه کرده
کفی پست جوین ره توشه کرده.
نظامی

لغت نامه دهخدا

کرچه ماه

(کُ چِ)

در تداول مردم مازندران ماه اردیبهشت است. (از یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

کوچه باغ

(چَ / چِ)

کوچه ای که راهی در باغ داشته باشد. (آنندراج). کوچه ای که راهی به باغ داشته باشد یااز کنار باغ گذرد. (فرهنگ فارسی معین) :
در بهاران دل به سیر کوی یارم می کشد
کوچه باغ عاشقان چاک گریبان کسی است.
میرزا رضی دانش (از آنندراج).
در کوچه باغ زلف خزان را گذار نیست
دل را به آن دو سلسلۀ مشکبار بخش.
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کوره گاه

(رَ / رِ)

جای کوره. جای کوره ها. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

کوه شراه

(شَ)

کوهی است. (منتهی الارب). کوه مرتفع شامخی است در طرف پایین عسفان که مسکن قرود است. در اینجا عقبه ای است که راه مسافر عسفان به ناحیۀ حجاز است و آن را خریطه گویند. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

کوه رامه

(مَ)

گویند کوهی است برای بنی دارم. (از معجم البلدان ج 4)

لغت نامه دهخدا